۹ حقیقت در مورد سلولیت عفونی

اگر چیز زیادی در مورد سلولیت نمی‌دانید یا حتی هرگز در مورد آن نشنیده‌اید در اینجا چند واقعیت سریع وجود دارد که شما را با این عفونت بالقوه خطرناک پوست آشنا می‌کند.

سلولیت یک عفونت باکتریایی پوست است که می تواند به سرعت ایجاد شود و به سرعت پیشرفت کند. این بیماری سالانه بیش از ۱۴ میلیون نفر را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می دهد.

علائم و نشانه های سلولیت شامل قرمزی، درد، حساسیت و گرمی پوست است. عفونت‌های شدید علاوه بر این ممکن است باعث ایجاد تاول، حالت تهوع، تب و گیجی شود.

سلولیت می تواند هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ دهد و این عفونتی نیست که بتوانید خودتان آن را درمان کنید. اگر مشکوک به سلولیت هستید، بدون معطلی به پزشک یا متخصص پوست مراجعه کنید. به احتمال زیاد شما نسخه ای برای آنتی بیوتیک های خوراکی دریافت خواهید کرد، اما در برخی موارد، آنتی بیوتیک های داخل وریدی باید در بیمارستان داده شود.

 

در اینجا ۹ حقیقتی که باید در مورد سلولیت بدانید، از جمله اینکه چه چیزی خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد، چه زمانی در مورد سلولیت نگران باشید و چگونه می توانید از آن جلوگیری کنید، آورده شده است.

1. سلولیت اغلب توسط باکتری های استاف یا استرپتوکوک ایجاد می شود

هر دو باکتری استافیلوکوک و استرپتوکوک می توانند به طور بی ضرر روی پوست زندگی کنند، اما زمانی که پوست شکسته می شود، می تواند باعث ایجاد چند نوع عفونت از جمله سلولیت شود.

نوع دیگری از باکتری هایی که می توانند باعث سلولیت شوند، پاستورلا مولتوسیدا است که بیشتر از طریق خراش یا نیش حیوان به انسان منتقل می شود.

2. هر گونه شکستگی در پوست دریچه ای را به روی سلولیت باز می کند

در حالی که اکثر بریدگی ها، خراش ها، تاول ها و نیش حشرات منجر به سلولیت نمی شوند، هر روزنه ای در پوست می تواند در شرایط مناسب چنین شرایطی شامل وجود باکتری های عامل عفونت در زخم است، اما از آنجایی که باکتری ها با چشم غیرمسلح نامرئی هستند، نمی توانید با نگاه کردن به اینکه آیا آسیب جزئی ممکن است به یک عفونت بزرگ تبدیل شود، متوجه شوید.

برخی از عوامل دیگری که خطر سلولیت را افزایش می دهند عبارتند از:

• تمیز کردن ناکافی زخم
• یک سیستم ایمنی ضعیف
• کاهش جریان خون در ناحیه عفونی
• اختلال در تخلیه لنفاوی در ناحیه عفونی

برای کاهش خطر ابتلا به سلولیت، تمام زخم‌های جزئی را در اسرع وقت با آب و صابون بشویید، بریدگی‌ها و خراش‌ها را با گاز یا بانداژ چسب برای محافظت از زخم بپوشانید و هر روز زخم‌ها را از نظر علائم عفونت و بهبودی چک کنید.

اگر دیدید که زخم به جای بهتر شدن بدتر می شود، به پزشک مراجعه کنید، به خصوص اگر دیابت دارید.

3. سلولیت مشابه سلولیت نیست

برخی افراد سلولیت را با سلولیت اشتباه می گیرند، اما این دو حالت کاملاً متفاوت هستند.

آنا گوانچ، MD، متخصص پوست دارای گواهی هیئت مدیره و متخصص در روش‌های زیبایی در کالاباساس، کالیفرنیا، توضیح می‌دهد: سلولیت اغلب یک نگرانی زیبایی است و زمانی ایجاد می‌شود که لایه بالایی پوست به عضله زیرین متصل شود.

دکتر Guanche می‌گوید: «از آنجایی که چربی در ناحیه افزایش می‌یابد، به‌دلیل تنگی‌های بسته به طور یکنواخت توزیع نمی‌شود که منجر به ظاهری برآمده یا گودی می‌شود.»

از سوی دیگر، سلولیت یک عفونت باکتریایی پوست است که اغلب به صورت ناحیه ای گرم، قرمز، حساس و متورم ظاهر می شود.

سلولیت نیازی به درمان پزشکی ندارد. اما سلولیت باکتریایی نیاز به درمان دارد.

4. سابقه سلولیت خطر ابتلای مجدد به آن را افزایش می دهد

یک بار ابتلا به سلولیت خطر ابتلای مجدد به آن را افزایش می دهد، اما می توان اقداماتی را برای کاهش این خطر انجام داد.

با پیروی از دستورالعمل های پزشک خود برای درمان عفونت اولیه، از جمله تکمیل دوره آنتی بیوتیکی خود، شروع کنید. آنتی بیوتیک ها معمولا برای ۵ تا ۱۰ روز تجویز می شوند، اما ممکن است بعد از روز سوم احساس بهتری داشته باشید. برخی افراد اشتباه می کنند که آنتی بیوتیک های خود را خیلی زود قطع می کنند، اما اگر این مجموعه را تمام نکنید، ممکن است باکتری ها را به طور کامل از بین نبرید و عفونت ممکن است بازگردد.

علاوه بر این، اقداماتی را برای کاهش آسیب های پوستی انجام دهید. هنگام ورزش و کار در فضای باز از وسایل محافظتی استفاده کنید، برای جلوگیری از آفتاب سوختگی از کرم ضد آفتاب استفاده کنید، تماس با حیوانات ناآشنا را محدود کنید، و برای جلوگیری از نیش حشرات از مواد دافع حشرات استفاده کنید.

اگر زخمی از هر نوع داشتید، آن را با آب گرم و صابون کاملاً تمیز کنید تا کثیفی و باکتری ها شسته شوند. همچنین قبل از مراقبت از زخم خود یا دیگران حتما دست های خود را بشویید. یک پماد آنتی بیوتیک موضعی را روی آسیب های جزئی پوست بمالید و هر آسیبی را با بانداژ بپوشانید تا زمانی که به طور کامل بهبود یابد، بانداژ را روزانه تعویض کنید.

شستن مرتب دست ها برای از بین بردن میکروب ها و باکتری ها نیز ممکن است به جلوگیری از عفونت های مکرر پوست کمک کند.

حتی اگر اقدامات فوق را انجام دهید، سلولیت ممکن است عود کند. اگر بیش از سه یا چهار عفونت در یک دوره ۱۲ ماهه داشته باشید، پزشک ممکن است یک آنتی بیوتیک با دوز پایین را به عنوان درمان نگهدارنده طولانی مدت برای جلوگیری از عفونت های بعدی توصیه کند.

5. سلولیت معمولاً مسری نیست

حتی اگر سلولیت یک عفونت باکتریایی پوستی است، معمولا از فردی به فرد دیگر سرایت نمی کند. استثناهای احتمالی در صورتی است که فردی که در معرض تماس قرار می گیرد زخم باز داشته باشد یا تماس مستقیم پوست به پوست یا پوست به سطح وجود داشته باشد.

بنابراین، اگر سلولیت دارید، لازم نیست خیلی نگران انتقال آن به اعضای خانواده یا دوستان باشید، اما همچنان باید مطمئن شوید که هیچ کس با دست یا پوست برهنه هیچ زخم باز روی بدن شما را لمس نمی کند.

6. سلولیت می تواند در هر جایی از بدن رخ دهد

سلولیت می تواند در هر جایی از بدن رخ دهد، اما برخی از قسمت ها بیشتر از سایرین مستعد ابتلا به این عفونت ها هستند. Tsippora Shainhouse، MD، متخصص پوست دارای گواهی هیئت مدیره در منطقه لس آنجلس، می‌گوید که اندام‌ها (پاها، پاها، بازوها و دست‌ها) شایع‌ترین محل در بزرگسالان هستند.

از سوی دیگر، سلولیت در کودکان بیشتر در صورت، بازوها و ساق پا ایجاد می شود.

هنگامی که سلولیت چربی و ماهیچه اطراف چشم را درگیر می کند، سلولیت اربیتال نامیده می شود. هنگامی که پوست اطراف چشم و پلک ها را درگیر می کند، سلولیت دور چشم یا پیش سپتال نامیده می شود.

دکتر Shainhouse اشاره می کند که سلولیت اغلب در یک زمان تنها در یک طرف بدن رخ می دهد.

7. سلولیت می تواند تهدید کننده زندگی باشد

اکثر موارد سلولیت به خوبی به درمان پاسخ می دهند و علائم در عرض چند روز پس از شروع آنتی بیوتیک ناپدید می شوند. آیا سلولیت می تواند شما را بکشد؟ آره. در صورت عدم درمان، سلولیت می تواند پیشرفت کند و زندگی را تهدید کند.

دکتر Guanche می گوید: نگرانی اولیه برای یک مورد سلولیت، سپسیس است، که عفونتی در جریان خون است که می تواند منجر به شوک یا مرگ شود.

علائم و نشانه های سپسیس شامل فشار خون بسیار پایین، ضربان قلب سریع، سرگیجه و از دست دادن هوشیاری است. درمان شامل بستری شدن در بیمارستان و آنتی بیوتیک های داخل وریدی است.

برخی دیگر از عوارض تهدید کننده حیات سلولیت عبارتند از استئومیلیت (عفونت استخوان زیرین) و فاسییت نکروزان، بیماری “گوشت خوار” که بافت نرم را از بین می برد و گاهی منجر به از دست دادن اندام ها یا حتی مرگ می شود.

8. آزمایشات تشخیصی اغلب برای سلولیت مورد نیاز نیست

در بیشتر موارد، پزشک شما نیازی به انجام آزمایش های تشخیصی برای تعیین اینکه آیا شما سلولیت دارید یا خیر. معمولاً به سادگی با نگاه کردن به پوست تأیید می شود.

در صورتی که سلولیت مشکوک به آنتی بیوتیک پاسخ ندهد، پزشک ممکن است در یک ویزیت بعدی آزمایش انجام دهد.

این ممکن است شامل کشت خون یا شمارش کامل خون (CBC) برای بررسی وجود باکتری باشد. یا ممکن است پزشک برای شناسایی نوع باکتری مسئول عفونت، کشت باکتریایی انجام دهد. بیوپسی پوست اغلب می‌تواند اختلال پوستی دیگری را تأیید یا رد کند.

9. انجام خالکوبی شما را در معرض خطر سلولیت قرار می دهد

انجام خالکوبی در یک استودیو با تجهیزات استریل شده مناسب و سایر اقدامات بهداشتی به طور معمول بی خطر است. اما از آنجا که خالکوبی سد پوست را می شکند، خطر ورود باکتری به پوست و ایجاد عفونت پوستی مانند سلولیت نیز وجود دارد. به همین دلیل، مراقبت از پوست قبل و بعد از تاتو بسیار مهم است.

کارشناسان توصیه می کنند قبل از انجام خالکوبی، پوست خود را با پاک کننده های پوستی مانند Hibiclens یا معادل عمومی آن، کلرهگزیدین که در اکثر داروخانه ها موجود است، تمیز کنید.