آکنه و انواع آن را بشناسید

آکنه یک بیماری پوستی بسیار شایع است که باعث ایجاد جوش می شود. معمولاً روی صورت خود جوش می زنید. بسته شدن منافذ باعث آکنه می شود. نوجوانان و بزرگسالان جوان اغلب به آکنه مبتلا می شوند، اما ممکن است در دوران بزرگسالی برای بسیاری از افراد نیز رخ دهد. برای پاک کردن آکنه از روی پوست و جلوگیری از ایجاد جای زخم روش هایی وجود دارد.

آکنه چیست؟

آکنه یک بیماری شایع پوستی است که در آن منافذ پوست شما مسدود می شود. انسداد منافذ باعث ایجاد جوش های سرسیاه، سرسفید و دیگر انواع جوش می شود. جوش ها برآمدگی هایی پر از چرک و گاهی دردناک روی پوست شما هستند.

انواع آکنه چیست؟

انواع مختلفی از آکنه وجود دارد، از جمله:

آکنه قارچی:

آکنه قارچی زمانی اتفاق می‌افتد که مخمر در فولیکول‌های مو انباشته شود. اینها می توانند خارش و ملتهب باشند.

آکنه کیستیک:

آکنه کیستیک باعث ایجاد جوش ها و ندول های عمیق و چرکی می شود. اینها می توانند اسکار ایجاد کنند.

آکنه هورمونی:

آکنه هورمونی بر بزرگسالانی که تولید بیش از حد سبوم دارند که منافذ آنها را مسدود می کند، تأثیر می گذارد.

آکنه ندولار:

آکنه ندولار شکل شدیدی از آکنه است که باعث ایجاد جوش در سطح پوست و توده های حساس و ندولار در زیر پوست شما می شود.

همه این اشکال آکنه می توانند بر عزت نفس شما تأثیر بگذارند و آکنه کیستیک و ندولار می تواند منجر به آسیب دائمی پوست به شکل زخم شود. بهتر است زودتر از یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی کمک بگیرید تا آنها بتوانند بهترین گزینه(های) درمانی را برای شما تعیین کنند.

آکنه چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

آکنه معمولاً همه را در مقطعی از زندگی تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری در میان نوجوانان و بزرگسالان جوان که تحت تغییرات هورمونی قرار می‌گیرند شایع‌تر است، اما آکنه می‌تواند در بزرگسالی نیز رخ دهد. اگر سابقه خانوادگی آکنه (ژنتیک) دارید، ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به آکنه باشید.

آکنه چقدر شایع است؟

اگر آکنه دارید، بدانید که تنها نیستید. آکنه شایع ترین بیماری پوستی است که افراد تجربه می کنند. تخمین زده می شود ۸۰ درصد از افراد ۱۱ تا ۳۰ ساله حداقل به شکل خفیف آکنه مبتلا شوند.

کجای بدنم آکنه خواهم داشت؟

رایج ترین مکان هایی که ممکن است آکنه داشته باشید عبارتند از:

• صورت
• پیشانی
• قفسه سینه
• شانه ها
• قسمت بالایی پشت

غدد چربی در سراسر بدن شما وجود دارند. محل های رایج آکنه جایی است که غدد چربی بیشتر وجود دارند.

 

علائم و علل آکنه چیست؟

علائم آکنه روی پوست شما عبارتند از:

جوش (پوستول)

برجستگی های پر از چرک (پاپول)

پاپول ها: برآمدگی های کوچک و تغییر رنگ، اغلب قرمز تا بنفش یا تیره تر از رنگ طبیعی پوست شما.

جوش های سر سیاه: منافذ مسدود شده با رویه سیاه

سرسفید: منافذ مسدود شده با رویه سفید

ندول ها: توده های بزرگ زیر پوست شما که دردناک هستند.

کیست ها: توده های دردناک پر از مایع (چرکی) زیر پوست شما

آکنه می تواند خفیف باشد و باعث ایجاد چند جوش گاه به گاه شود یا می تواند متوسط باشد و باعث ایجاد پاپول های التهابی شود. آکنه شدید باعث ایجاد ندول و کیست می شود.

چه چیزی باعث آکنه می شود؟

مسدود شدن فولیکول ها یا منافذ مو باعث ایجاد آکنه می شود. فولیکول های مو لوله های کوچکی هستند که یک تار از موهای شما را نگه می دارند. چندین غدد وجود دارند که در فولیکول های مو تخلیه می شوند. هنگامی که مواد بیش از حد در داخل فولیکول موهای شما باشد، گرفتگی ایجاد می شود. منافذ شما ممکن است با موارد زیر مسدود شود:

سبوم: یک ماده روغنی است که یک سد محافظ برای پوست شما ایجاد می کند.

باکتری ها: مقادیر کمی از باکتری ها به طور طبیعی روی پوست شما زندگی می کنند. اگر بیش از حد باکتری دارید، می تواند منافذ شما را مسدود کند.

سلول های مرده پوست: سلول های پوست شما اغلب می ریزند تا فضای بیشتری برای رشد سلول ها ایجاد شود. هنگامی که پوست شما سلول های مرده پوست را آزاد می کند، آنها می توانند در فولیکول های مو گیر کنند.

وقتی منافذ شما مسدود می شود، موادی فولیکول مو را مسدود می کند و جوش ایجاد می کند. این باعث ایجاد التهاب می شود که به صورت درد و تورم احساس می کنید. شما همچنین می توانید التهاب را از طریق تغییر رنگ پوست مانند قرمزی اطراف جوش مشاهده کنید.

محرک های آکنه

موارد خاصی در محیط شما باعث ایجاد آکنه می شوند یا می توانند آکنه را بدتر کنند، از جمله:

پوشیدن لباس های تنگ

آلودگی هوا و شرایط آب و هوایی خاص به ویژه رطوبت بالا.

استفاده از محصولات مراقبت شخصی روغنی یا چرب، مانند لوسیون ها و کرم های سنگین، یا کار در محلی که به طور معمول با گریس در تماس است، مانند کار در رستوران با روغن سرخ کردنی

استرس که باعث افزایش هورمون کورتیزول می شود.

هورمون ها و آکنه

آکنه تا حد زیادی یک وضعیت هورمونی است که توسط هورمون های آندروژن (تستوسترون) ایجاد می شود. این معمولاً در سالهای نوجوانی و جوانی فعال می شود. همچنین ممکن است متوجه ایجاد آکنه در حوالی دوره قاعدگی در نتیجه فعالیت هورمونی شوید. حساسیت به این هورمون – همراه با باکتری های سطحی روی پوست و موادی که از غدد بدن شما آزاد می شود – می تواند منجر به آکنه شود.

چه کسی آکنه را درمان می کند؟

یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی عمومی یا یک متخصص پوست می تواند آکنه را تشخیص داده و درمان کند. اگر آکنه سرسختی دارید که با درمان بهبود نمی یابد، متخصص پوست می تواند کمک کند.

آکنه چگونه درمان می شود؟

راه های مختلفی برای درمان آکنه وجود دارد. هر نوع درمان بر اساس سن شما، نوع آکنه و شدت آن متفاوت است. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است مصرف داروهای خوراکی، استفاده از داروهای موضعی یا استفاده از درمان های دارویی را برای درمان پوست شما توصیه کند. هدف از درمان آکنه جلوگیری از ایجاد جوش های جدید و التیام لک های موجود روی پوست شما است.

داروهای موضعی آکنه

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است استفاده از یک داروی موضعی آکنه را برای درمان پوست خود توصیه کند. شما می توانید این داروها را به طور مستقیم روی پوست خود مانند لوسیون یا مرطوب کننده بمالید. این می تواند شامل محصولاتی باشد که حاوی یکی از مواد زیر باشد:

بنزوئیل پراکسید: این به عنوان یک محصول بدون نسخه به عنوان ژل شستشو در دسترس است. این باکتری های سطحی را هدف قرار می دهد که اغلب آکنه را تشدید می کند. غلظت های کمتر و فرمولاسیون های شستشو کمتر باعث تحریک پوست شما می شود.

اسید سالیسیلیک: برای آکنه به عنوان پاک کننده یا لوسیون بدون نسخه در دسترس است. این به برداشتن لایه بالایی پوست آسیب دیده کمک می کند. اسید سالیسیلیک سلول های مرده پوست را حل می کند تا از گرفتگی فولیکول های مو جلوگیری کند.

اسید آزلائیک: این یک اسید طبیعی است که در غلات مختلف مانند جو، گندم و چاودار یافت می شود. میکروارگانیسم های روی پوست را از بین می برد و تورم را کاهش می دهد.

رتینوئیدها (مشتقات ویتامین A): بدون نسخه در دسترس است، جوش‌های سرسیاه و سرسفید را از بین می‌برد و به جلوگیری از مسدود شدن منافذ، اولین نشانه‌های آکنه کمک می‌کند. اکثر افراد کاندیدای درمان با رتینوئید هستند. این داروها درمان لکه بینی نیستند و برای جلوگیری از ایجاد جوش های جدید باید در کل ناحیه پوستی که دچار آکنه شده است استفاده شوند. شما اغلب نیاز دارید تا چندین ماه قبل از مشاهده نتایج مثبت از آنها استفاده کنید.

آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک های موضعی مانند کلیندامایسین و اریترومایسین باکتری های سطحی را که تشدید و باعث آکنه می شوند را کنترل می کنند. آنتی بیوتیک ها زمانی که با بنزوئیل پراکسید ترکیب شوند موثرتر هستند.

داپسون: داپسون یک ژل موضعی است که خاصیت ضد باکتریایی نیز دارد. آکنه ملتهب را درمان می کند.

داروهای آکنه خوراکی

داروهای آکنه خوراکی قرص هایی هستند که برای پاک کردن آکنه از طریق دهان مصرف می کنید. انواع داروهای آکنه خوراکی می تواند شامل موارد زیر باشد:

آنتی بیوتیک ها: آنتی بیوتیک ها آکنه های ناشی از باکتری ها را درمان می کنند. آنتی بیوتیک های رایج برای آکنه عبارتند از تتراسایکلین، مینوسیکلین و داکسی سایکلین. اینها برای آکنه های متوسط تا شدید بهترین هستند.

ایزوترتینوئین: ایزوترتینوئین یک رتینوئید خوراکی است. ایزوترتینوئین اندازه غدد چربی را کوچک می کند که به شکل گیری آکنه کمک می کند.

داروهای ضد بارداری: استفاده از برخی از داروهای ضد بارداری گاهی اوقات می تواند به زنان و افرادی که آکنه دارند کمک کند. سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) چندین نوع قرص ضد بارداری را برای درمان آکنه تایید کرده است.

هورمون درمانی: هورمون درمانی برای برخی از افراد مبتلا به آکنه مفید است، به خصوص اگر در طول قاعدگی یا دوره های نامنظم ناشی از آندروژن اضافی (هورمون) شعله ور شدن آکنه را تجربه کنید. هورمون درمانی شامل دوز کم استروژن و پروژسترون (قرص های ضد بارداری) یا دارویی به نام اسپیرونولاکتون است که اثر برخی هورمون ها را در سطح فولیکول های مو و غدد چربی شما مسدود می کند.

چگونه می توانم آکنه خود را در خانه از بین ببرم؟

اگر آکنه دارید، می توانید یک روال مراقبت از پوست در خانه را شروع کنید تا به رفع آکنه کمک کنید:

حداقل یک بار در روز پوست خود را با آب گرم (نه داغ) و یک پاک کننده ملایم بشویید. پاک کننده ها محصولات مراقبت از پوست بدون نسخه هستند که به تمیز کردن پوست شما کمک می کنند.

بعد از ورزش یا عرق کردن، پوست خود را بشویید.

از استفاده از محصولات مراقبت از پوست با الکل، مواد قابض، تونرها و لایه بردارها که می توانند پوست شما را تحریک کنند، خودداری کنید.

آرایش خود را در پایان روز یا قبل از رفتن به رختخواب پاک کنید.

انتخاب یک مرطوب کننده بدون روغن برای استفاده روی پوست بعد از پاکسازی.

از ترکیدن، برداشتن یا فشار دادن آکنه خودداری کنید. اجازه دهید پوست شما به طور طبیعی بهبود یابد تا از ایجاد جای زخم روی پوست خود جلوگیری کنید.

اگر روال مراقبت از پوست در خانه شما در درمان آکنه موثر نیست، به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید.

چه مدت طول می کشد تا آکنه از بین برود؟

به طور متوسط بین یک تا دو هفته طول می کشد تا جوش های آکنه به خودی خود از بین بروند. با درمان دارویی و یک روال مراقبت از پوست خوب، می‌توانید زمان بهبودی بدن خود را تسریع کنید تا آکنه سریع‌تر از بین برود. برای آکنه شدید، ممکن است چندین هفته طول بکشد تا آکنه شما حتی با درمان از بین برود.

چگونه می توانم از آکنه جلوگیری کنم؟

شما نمی توانید به طور کامل از آکنه جلوگیری کنید، به خصوص در هنگام تغییرات هورمونی، اما می توانید خطر ابتلا به آکنه را با موارد زیر کاهش دهید:

• روزانه صورت خود را با آب گرم و پاک کننده صورت بشویید.
• استفاده از مرطوب کننده بدون روغن
• استفاده از محصولات آرایشی “غیر کومدوژنیک” و پاک کردن آرایش در پایان هر روز.
• دور نگه داشتن دست ها از صورت

آکنه شایع ترین بیماری پوستی است و می تواند بر سلامت روان و عزت نفس شما تأثیر بگذارد. اگر آکنه سرسخت دارید، برای درمان آکنه خود به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا یک متخصص پوست مراجعه کنید. گاهی اوقات، اگر درمان‌های مراقبت از پوست در خانه جوابگو نباشند، آکنه شما به کمک کمی نیاز دارد تا با دارو از بین برود. در حالی که ممکن است وسوسه انگیز باشد، سعی کنید برای جلوگیری از ایجاد جای زخم، آکنه یا جوش های پوستی خود را انتخاب نکنید. به یاد داشته باشید که آکنه موقتی است و با درمان مناسبی که برای پوست شما طراحی شده از بین خواهد